Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir çocuk varmış. Bu çocuk hiç gündüz olsun istemezmiş.Çünki uyumayı çok severmiş. Bir gün çocuk yine uyuya kalmış. Bir süre sonra rüya görmeye başlamış. Çocuk rüyasında yürümüş yürümüş biraz sonra heryer kapkara olmuş. Çocuk ilk önce korkmuş ama sonra karanlığa alışmış. Biraz daha gittikten sonra bir çocukla karşılaşmış. Çocuk demişki bizim ülkemizde hiç gündüz olmaz. Çocuk birden sevinmiş daha sonra ailesini, güneşi, ışığı tabiki de gündüzü özlemiş. Bu süre içerisinde gündüz olmuş tabiki de çocukta uyanmış. Hemen kahvaltı hazırlayan annesinin yanına gitmiş. Annesine sesli bir şekilde ben gündüzü çoook seviyorum demiş. Çocuk artık hem gündüzü hemde geceyi sevmiş....
Merve Sıla CAN
güzelll.
YanıtlaSil